FATİHLER UNUTULMADAN

            Artık ömrünün son deminde, bitişini yüz yıllar öncesinden ilan etmiş olmasına karşın Türk İmparatorluğunun topraklarının ortasında çıban başı olmaya devam eden  Bizans… Gerek siyasi ve gerekse askeri açıdan burayı topraklarına katmak zorunda olan Osmanlı Türk İmparatoru 2 inci Mehmet Han.

            Yapılan devasa hazırlıkları, Anadolu ve civar Türk beyliklerinden gönüllü katılan binlerce asker. Sırf İslam peygamberi Hazreti Muhammed'in “Letüftehannel Konstantiniyye, feleniğmel emiru, emiruha, feleniğmel ceyş-i, zelikel ceyş” “İstanbul elbet bir gün fetholunacaktır, onu fetheden kumandan ne büyük kumandan, fetheden asker ne kadar güzel askerdir."  Hadisine layık olabilmek için 2 inci Mehmet'in sancağı altına koşup gelen Anadolu Türk beylikleri…

            Sağ yan kuvvetler: Beylerbeyi İshak ve Mahmûd Paşalar kumandasında 50 bin Anadolu askeri olup, yerleşme alanı Yedikule-Topkapı arası idi. Bu ordu Anadolu’dan Gelibolu’ya geçerek Osmanlı ordusuna katılmıştı.Orta kısımdaki kuvvetler: Sultan Mehmed Han kumandasında 15 bin yeniçeri olup, yerleşme alanı Topkapı-Edirnekapı arası idi. Sol yan kuvvetleri: Edirnekapı’dan Tekfursarayı önlerine kadar Karaca Bey kumandasında, 50 bin Rumeli askeri… Beyoğlu sırtlarında Zağnos Paşa kumandasındaki kuvvetler vardı. Bu kuvvetler Cenevizlilere karşı saf tutmuş bulunuyorlardı. İhtiyat kuvvetleri ise; 100 bin süvariden ibaret kuvvetlerden olup her yönde kullanılacak şekilde yerleştirilmişlerdi. Toplamda Osmanlı Türk kara ordusu 215 bin muharip askerden müteşekkildi.
            Osmanlı donanması: 12 büyükçe çektin (çektirme) adı verilen gemi ile 80 çift kürekli hafif gemi (çifte güverteli), ayrıca 55 küçük gemiden olup tamamı 147 gemiden oluşuyordu. Bu gemiler, içine çok sayıda asker alan gemiler değildi. Yalnız manevra kabiliyetli, süratli hareket edebilen, üç ve iki sıra kürekli, hafif, kıyılara kolaylıkla sokulabilen harb gemileriydi. Bu gemiler Beşiktaş sahili yakınlarında bulunuyorlardı ve Osmanlı Devletinin altıncı kaptân-ı deryası Baltaoglu Süleyman Bey kumandasında idiler.
Bizans ordusu ise İtalyan, İspanyol, Giritli, Fransız, Venedikli, Macar ve Rus paralı askerleri de dahil olmak üzere 15 ile 25 bin arasındaydı. Bu sayıya yerel milis kuvvetleri de dahil değildir.

            Netice itibariyle Konstantiniyye (Bizans, İstanbul) fethedilmiş, Osmanlı Türk Hakanı 2 inci Mehmet Fatih unvanını alarak Fatih Sultan Mehmet olmuştur. Bazı tarihçilerin dediği üzere Doğu Roma İmparatorluğunun Türkler tarafından başkentinin fethedilmesiyle bir çağ kapanmış, başka bir çağ başlamıştır. Yukarıda yazdığımız bilgileri zikretmemizin amacı İstanbul'un birinci fethini küçümsemek amacı değildir. Bilakis birazdan aşağıda yazacak olduğumuz bilgiler ile kıyaslanması amacıyladır.

            Tarih 13 kasım 1918, Türk devletinin daha 15 gün önce imzalamış olduğu Mondros ateşkes antlaşmasının 7 inci maddesine atıfta bulunularak 465 senelik Osmanlı Payitahtı (başkenti) İstanbul işgal edilmektedir.

            Haçlı ordusu zafer sarhoşudur. Haçlı Donanması namlularını Osmanlı Sultanı Vahdettin'in ikametgahı olan Topkapı Sarayına ve Babıali'ye çevirmiştir. 55 gemiden oluşan Haçlı Donanmasından 3500 asker karaya çıkartılır. Türk Milletinin Harim-i İsmeti olan başkenti işgal edilmiştir. 465 senedir Türk olan, Avrupalıların korkulu rüyası Türk İstanbul yabancı çizmeler altında ezilmektedir. 18 Kasım 1918 gününe gelindiğinde Haçlı Donanmasının gemi sayısı 167 ye ulaşmıştır. Büyük Britanya krallığı İstanbul'un yeniden kurtuluşu(!) için en gelişmiş savaş gemilerini göndermiştir. Bunların içinde iki tanesi vardır ki, isimlerini zikretmeden geçemeyeceğim; HMS Argus ve HMS Kig George V. Bu iki geminin en önemli yanları her ikisinin de uçak gemisi olup, üzerlerinde zamanın en modern uçaklarının bulunmasıdır ki, varın siz düşünün İstanbul'un Haçlı ordusu tarafından kurtarılma(!) amacındaki önemi!

            Artık İstanbul sadece kağıt üzerinde bir başkenttir. Zaten 30 Ekim 1918 de imzalanan Mondros Ateşkes anlaşması Osmanlı'yı fiilen bitirmiştir. Başkentinin işgali ise bu fiiliyatın canlı bir göstergesi olmuştur. Görünende tam bir işgal gibi görünmeyen ve sanki hala İstanbul'un sahibi padişahmış gibi bir hava estirilen fiili durumda, Haçlı ordusu kumandanlığı yayımladığı bir bildiri ile iplerin kimin elinde olduğunu gösterecektir. Nemi demektedir bu bildiri; işgal geçicidir, padişahlığı ve  halifeliği korumak ve güçlendirmek için işgaller gerçekleştirilmiştir, azınlıklara yönelik bir katliam başlarsa İstanbul Türklerden alınacaktır, herkes padişahlık makamının İstanbul'dan vereceği kararlara uyacaktır.

            Görüldüğü üzere İstanbul fiilen İngiliz Yüksek Komiserinin keyfiyetine bırakılmış haldedir. Padişah ve onun  kukla hükümeti ise göstermeliktir. 29 Mayıs 1453 te fethedilen, adına şiirler, besteler yapılan İstanbul, Haçlı ordularının çizmeleri altında inim inim inlemektedir.  Bizim olan İstanbul, artık bizden çıkmıştır!  İşgal süresince İngiltere, Fransa, İtalya ve Yunanistan İstanbul'da 51 bin 275 asker bulunduracaklar,  işgal ordusu en modern silahlar ile donatılacaktır. Hatta bu gün müttefik olarak görülen Amerika Birleşik Devletlerinin İstanbul'un işgali süresince toplam 20 savaş gemisi İzmit limanında ve İstanbul önlerinde olacaktır.

            Son Osmanlı Meclisinin yayınladığı Misak-ı Milli bildirisinin ardından 16 Mart 1920 de İstanbul tam anlamıyla işgal edilecek, görünüşte Padişahı sözüm ona tanıyan işgal  kuvvetleri artık yaptıkları hiçbir fil ve eylemi esir hükümete bildirmeden yapacaktır. İstanbul tam anlamıyla düşmüştür artık!

            4 yıl 10 ay 23 gün boyunca işgal altında kalan İstanbul, 6 kim 1923 günü TBMM orduları tarafından resmen işgalden kurtarılmıştır. Bu süre zarfında verilen Türk İstiklal Harbi bizim olan, ebediyen Türk kalacak Anadolu ve Trakya'da tekrar ezan seslerinin duyulması için 91 bin 148 Mehmetçiğin canı  ve bedeni mukabili tekrar bu toprakları vatan edecektir.

            İstanbul'u fetheden Fatih Sultan Mehmet anılmayı ve fatihayı ne  kadar hak ediyorsa, Bizans'ı tarihin tozlu raflarına gönderen Osmanlı Türk ordusu ne kadar hayırla yad edilmeyi hak ediyorsa, 29 Mayıs Fetih kutlamaları ne kadar yerindeyse…Bu kutlu beldeyi tekrar Türk Vatanı eden, tekrar hür ve bağımsız eden, Türk Milletinin şeref ve haysiyetini düşmanın çizmeleri altından kurtaran Türkiye Büyük Millet Meclisi Orduları ve onun  Başkumandanı Mareşal Gazi Mustafa Kemal Paşa ve silah arkadaşları da taktir edilmeyi, Fatihaları, Yasinleri,  o kadar hak etmektedir!

            Hiçbir şekilde Fatih Sultan Mehmet Han ve Başbuğ Mustafa Kemal Atatürk'ü kıyaslayacak değilim. Haddimi bilirim, Türkün iki başbuğunu kıyaslamak ancak cahillerin ve haddini bilmezlerin işidir. Ancak şunu da yazmadan geçemem; Türk tarihinde 29 mayıs ne kadar önemli ise, 19 Mayıs ondan geri kalır değildir! Eğer 29 Mayıs kutlanacaksa, eğer fetih hakkıyla kutlanmak isteniyorsa; İstanbul'un ikinci fatihleri de unutulmamalıdır!

PERDENİN ARKASINDAKİ GÖLGELER

            Uzun ve meşakkatli bir yoldur bu, bazen yapayalnız kalırsın, bazen bıkar usanırsın. Ancak bir kere bulaşmışsındır. Sen istesen de o seni bırakmaz bir daha. Çok zaman evde çocuklarını bile göremezsin, çok zaman yemek yemeyi bile unuttuğun olur. İlk yola çıkarken bin bir ümit ve şevkle gelenlerin gün gelip seni yarı yolda bırakıp gittiklerini görürsün.  Umutsuzluğa düşmez, ama kırılırsın. En çok da bu yorar ve en çok da bu yaralar ya seni… Yine de vazgeçip dönemezsin!

            Birileri makam mevki sahibi olur. Merdiven misali kullanırlar seni. Basamak olursun, yeter ki orada bizden birileri bulunsun dersin. Gün gelir en cevval darbeyi de basamak olup yükselttiklerinden yersin. Üzerine basıp çıkanlar seni tanımaz, görmez. Yolda selam vermesin, bir şey talep eder diye yollarını değiştirenler olur ya; en çok da bu zoruna gider… Kimse bilmez içindeki yürek yangınını. Bilenlerinde işine gelmez zaten. Çoğu kez deli gözüyle bakılır sana. Evin bile yoktur, el kiralarında sürünürsün. Aldığın üç beş kuruşu da bu yolda harcar, aybaşını kardeşlerinden aldığın borçla getirmeye çalışırsın. Ağabeylerin, ablaların bile kızar bu haline, “Kim için koşuyorsun, kime hizmet ediyorsun. Otur, çekil artık bir köşeye. Bak evin bile yok!” derler sana… kızamazsın onlara, haklılardır sonuçta. Kim ne derse desin, kim ne söylerse söylesin, dönemezsin yolundan. Bir kere girmişsindir bu yola. “Ben yokum!” desen de bırakmazlar yakanı. Çünkü adın olmuştur artık: DAVA ADAMI!

            Türkiye’de ilk kurulan Yörük Türkmen dernekleri yıllarca isimlerini duyurmanın, davalarını anlatmanın gayreti içerisinde oldular. Amaçları unutulmaya yüz tutmuş Yörük Türkmen hayatının gelecek nesillere iletilmesi, moda akımlar ile yok olmaya yüz tutmuş Türkün özü olan bu yaşam kültürünü kurtarmak olan dernekler gereken ilgiyi ne yazık ki göremediler. Bu gün sayıları yüzlerle ifade edilen bu derneklerin hala en büyük sorunu; gerek yerel yönetimlerden ve gerekse devlet ricalinden ilgi ve alakayı görememek, kendilerini tam anlamıyla ifade edememektir. Tabidir ki bunun en büyük nedeni Yörük Türkmen derneklerinin kuruluş amacının tam olarak anlaşılamamış olmasıdır. Oysa bu derneklerin ya da vakıfların tek bir amacı vardır, yukarıda da zikrettiğim gibi Yörük Türkmen kültürünü araştırmak, yaşatmak ve gelecek nesillere ulaştırmak!

            İnsanların beyninde oluşan bir algı var ki, tam evlere şenlik. Sözüm ona Yörük Türkmen Derneği dediğinizde akıllarına ne hikmetse hep Yörük göçleri, festivaller ya da şenlikler, şölenler gelmekte. Bir Allah’ın kulunun aklına da kaybolan kültürümüz, yitip giden gelenek ve göreneklerimiz gelmiyor. Oysa tehlike çok büyük. Hem de düşünülenden çok daha büyük! Bu gün gençlik bilmem nereli bir pop sanatçısının yedi göbek atasını bilirken, Dede Korkut’un kim olduğunu bilmemektedir! Sokak röportajında “Hunlar ile vize kalktı, haberiniz var mı?” diye sorulduğunda “Ne kadar güzel!” diyerek sözüm ona memnuniyetini ifade ederken cehaletini gözler önüne seren bir gençlik var.  Hun İmparatorluğunun tarihte kurulmuş bir Türk devleti olduğunu bilmeyen ve kendilerine Türk Gençliği diyen güruha Cumhuriyeti ve Milleti nasıl emanet edeceksiniz? Bu ülkenin ve devletin yoktan var edildiğini geleceğin teminatı dediğiniz çocuklarınıza nasıl anlatacaksınız? Türk Milletinin göçebe değil, göç eden bir millet olduğunu, binlerce senelik bir kültürün sahibi olduğunu, tarihte 138 devlet kurmuş teşkilatçı bir millet olduğunu, milletinin yüksek kültürü ve ahlakı ile bu gün pek çok millete ve devlete örnek olduğunu nasıl izah etmeyi düşünüyorsunuz?

            Televizyon, internet, moda kıskacında kalan çocuklarımıza ve gençliğimize bu kültürün anlatılması ve yaşatılabilmesi için bir avuç gözü kara insan gece gündüz emek harcamakta, ter dökmekteler. Bu insanlar bir şeyin çok iyi farkındalar; görsel anlatım pek çok anlatım şeklinden çok daha etkili ve akılda kalıcıdır. Bu nedenle düzenlenen Yörük Türkmen göçleri, kültürel ve geleneksel adetlerin anlatıldığı tiyatro ve gösteriler, ulusal anlamda isim yapmış ses sanatçılarının konserleri hep bu kültürün anlatılması ve yaşatılması amacını taşımaktadır. Daha dün gibi kısa sayılacak bir süre öncesine kadar gündelik olarak yaşanan pek çok adet, gelenek ve görenek unutulmuştur. Bu nedenle gençliğe ve özellikle çocuklara verilen bu görsel mesajın anlatılabilmesi ve ilgisini çekebilmek için meşhur sanatçılardan yararlanılmaktadır. Yani yapılan tüm etkinliklerin çok önemli amaçları vardır.  Bütün bunlar yapılırken ortaya konulan emek ve alın teri için bu insanlar acaba nasıl bir karşılık almaktadır hiç merak ettiniz mi? Nereden ve nasıl bir karşılık almaktadır bu insanlar? Kaç paraya yapmaktadır bu işleri? Hangi villalarda oturmakta, kaç uçağı, kaç yatı, kaç lüks arabası vardır bu insanların? Öyle ya, bir anda 15-20, hatta 250 bin insanı bir araya getiren bu kişiler hangi şatafatlı hayatın içinde yaşamaktadırlar, değil mi? Milyon liralara mal olan şölen ve festivalleri yapanlar elbette çok zengin olmalıdır. Elbette bundan rant sağlamalıdır….

            Kazın ayağı hiçte öyle değil sevgili okurlarım. Bugün Yörük Türkmen derneklerinin başkanı olan çoğu insan inanın ev sahibi bile değiller! Bu kültürün yaşatılması için gece gündüz çaba harcayan cefakar dernek başkanlarının bir çoğu ya babasından, anasından kalma evlerde, ya da kirada oturuyorlar. Pek çoğu ya emekli veya asgari ücretli bir işte çalışıyorlar. Bir kaçı ise kendine ait iş yeri olan kişiler ve sırf dernek işleri yüzünden işleri bozulan başkanlar var. Elbette çıkılan yol zorlu, zorlu olduğu kadar uzun bir yol! Öyle ki belki siz bile göremezsiniz yolun sonunun nereye vardığını. Ancak vazgeçme gibi bir şeyinizde olamaz. Çünkü yol ne kadar uzun ve meşakkatli olsa da hedefe varmak, siz ölseniz bile yol arkadaşlarınız tarafından bayrağın hedefe dikilmesi gerekir.

            Bu gün Türkiye’de kurulu Yörük Türkmen derneklerinin hepsinin tek bir amacı vardır; Türk Milletinin varlığı ve bekası için çalışmak! Bunun için de gece ve gündüz demeden, makam, mevki gözetmeden bütün insanlarımızı kucaklamak, dertlerine çare olmak için koşuşturur bir avuç insan. Dedik ya, seveni olduğu kadar sevmeyeni de olacaktır bu kutlu davanın. İnsanlar bilmeyecektir cebinizde bir çorba parası bile olmadığını. Onların hiç birisi farkında bile olmayacaktır, biricik kızınız ateşler içinde yatarken Türk Cumhuriyetlerinden gelen çocuklara yurt bulmak için yağmur altında yürüdüğünüzü.  Kimsenin umurunda olmayacaktır, Bayır Bucak’tan gelen bir Türkmen çocuğunun  karnını doyurmak için arkadaşınızdan ödünç aldığınız son beş lirayı harcadığınızı. Yardım toplamak için kampanya açtığınızda en yakınızdakilerin iftiralarına maruz kaldığınızı da bilmeyecektir insanlar. Sırf bu kültür yaşasın diye “Arap eli öpmekle Arap olunmaz!” deyip kapı kapı üç kuruş toplamak için koşuşturduğunuzu da bilmeyecektir insanlar. Ama ne yapacaklardır? Eleştirecekler, yapmadıklarınızı yaptı, yaptıklarınızı yapmadı diyeceklerdir. Falan partinin güdümüne girdi, filan başkanın emrine girdi diyeceklerdir. Aslında hepsi de bilir Yörük Türkmen derneklerinin partiler üstü bir kimliği olduğunu. Hepsi de çok iyi farkındadır, bu derneklerin tek amacının Türk kültürünün yaşaması için çalıştığını. Ama işlerine gelmez, bilirler ama bilmez gibi davranırlar. Çünkü beyaza kara sürmek kolaydır, ama marifet beyazı karaya boyamak değil, karayı bembeyaz edebilmektir!

            Aslına bakarsanız bu yazıyı kaleme alırken epey düşündüm. Çünkü sonu gelmeyen bir tartışmanın hedefi haline gelmek istemiyordum. Ancak görüyorum ki; hakikaten bu memlekette iş yapanlar cezalandırılıyor. Gönlüm razı gelmedi bir kişinin ve bir derneğin üzerine bu kadar gidilmesine. Sırf hakikatlerin ortaya çıkması, birilerinin gerçeklerin ne olduğunu bilmesi için yazmak zorunda kaldım.  Perdenin arkasındaki gölgelerin hakikatte kime yada kimlere ait olduğunun bilinmesi için yazdım. Yörük Türkmen derneklerinin kukla değil, kuklacı olduklarının bilinmesi için yazdım. Sürçü lisan ettiysem de sakın affetmeyin! Çünkü sadece ve sadece gerçekleri yazdım!

DÜNYA KAMUOYUNA

        

            Türkiye Cumhuriyeti ve halkı son yılların en şiddetli terör eylemlerine maruz kalmaktadır. Birilerinin maşası olan, kökü dışarıda terör örgütleri halkımızı kaos ile umutsuzluğa düşürme çabasındadırlar.

          Türk Milleti hiçbir şekilde teröre prim vermeyecek, ülkesi ve devleti ile bölünmez bir bütün olduğunu bütün dünyaya gösterecektir. Bizim ilkemiz ve hedefimiz bellidir. Ulu Önderimiz Gazi Mustafa Kemal Atatürk'ün işaret ettiği üzere "Yurtta barış, dünyada barış" ilkesini sarsılmaz bir irade ile uygulama ve yaşatma gayretindeyiz.  Bölücü terör asla ve kat’a istediği amaca ulaşamayacaktır. Yüzlerce yıldır, barış adası olmuş bu toprakların birilerinin emperyalist emellerine hizmet edenlerce kan gölüne çevrilmesine Türk devleti ve onun kahraman silahlı kuvvetleri ile güvenlik güçleri asla izin vermeyecektir!

         Bin yılların intikamını maşaları vasıtasıyla almaya kalkanlar bilmelidir ki; Türk Devleti baki, Türk Milleti ebedidir! Bizim şehit kanları ile sulanmış kutsal  vatan toprağını kimseye vermeye niyetimiz yoktur. Türk milleti tarihinin hiçbir döneminde ne esir edilmiş, ne de mülteci olmuştur. Bunu bekleyenler hayal kırıklığına uğrayacaklar, Türk devletinin ve vatanının parçalanmasını görmeye ömürleri yetmeyecektir! Dün Çanakkale’de, Sakarya’da, Dumlupınar’da alt edemedikleri kahraman Türk Milletini bu gün misakı milli sınırları içinde pes ettirmeye çalışanlar şunu asla unutmamalıdır ki, Türk milleti onların heveslerini kursaklarında bırakmaya kararlıdır!

         Yörük Türkmenler,  Türkiye Cumhuriyeti devletinin asli kurucuları, temel taşlarıdır. Dün bitti, tükendi, öldü denilen Türk Milleti nasıl ki bir enkazdan Türkiye Cumhuriyetini ortaya çıkardıysa, bu günde her santimi şehit kanları ile ıslanmış olan mukaddes vatan toprağında, devletinin ebediyete kadar yaşaması için kanının son damlasına kadar savaşmaya hazırdır! Sesimizin çıkmaması korkumuzdan değil, yüce Türk devletine ve onun kahraman güvenlik güçlerine olan güvenimizdendir. Yoksa bilinmelidir ki; vatanımızın selameti ve devletimizin bekası mevzu bahis olunca her Yörük bir Mustafa Kemal, her Yörük Çadırı bir kaledir!

         Dün “Arkadaşlar! Gidip, Toros Dağları'na bakınız, eğer orada bir tek Yörük çadırı görürseniz ve o çadırda bir duman tütüyorsa, şunu çok iyi biliniz ki bu dünyada hiçbir güç ve kuvvet asla bizi yenemez.” diyen Kızıloğuzun güvendiği ve dayandığı Yörükler, bu gün de aynı kararlılık ve bilinçle Türkiye Cumhuriyetinin bekası, vatanın ve milletin bölünmez bütünlüğü için göreve hazırdır!

         Türkiye Cumhuriyeti devletini bölmeyi, milletimizi mülteci durumuna düşürmeyi hayal edenlere şunu hatırlatmak isteriz: Torosların zirvelerinde, Bey dağlarında, Tahtalı dağlarında, Anamas dağında hala Yörük ocakları tütmektedir. Devletimizin bekası, vatanın ve milletimizin selameti için  dün olduğu gibi bu gün de canımızdan vazgeçmeye hazır olduğumuzu, ülkemizin huzur ve güvenliğine kast etmek isteyenlerin karşılarında topyekun Yörük Türkmenleri bulacaklarını dünyaya ilan ediyoruz. Dün yedi düvelin başaramadığını başaracaklarını sanan eli kanlı terör örgütlerine de şunu özellikle söylemek istiyoruz; Yörüklerin damarına basmayın, Kandil dağını da Kobane’yi de size mezar ederiz!

         Ebediyete uğurladığımız aziz şehitlerimizi, kahraman gazilerimizi saygı ve minnetle anarken, görevi başındaki Türk Silahlı Kuvvetlerinin ve Emniyet Teşkilatının yılmaz mensuplarına da şükranlarımızı sunuyoruz.

Ne mutlu Türküm diyene!